Here is an overview of what we consider to be the key website statistics and information:
| Parameter name | Status | Comment |
|---|---|---|
| Website meta title | sınıfım - Ana Sayfa | Search engines recommend title length of around 50-60 characters. The length of this title is 19. |
| Meta description | Sn. Işıl Yılmaz, Uzaylı sözcüğünü olumlu anlama tahvil etmemin yapıcısı olduğuz için teşekkür ederim. Topaloğlu” nun dediği gibi, Dünya da uzaydadır, diyerek sözlerime başlamak istiyorum. İyi bir duygu ile söze başlamak inanın insanı mutlu etmektedir. Şimdi öncelikle şunu belirtmek isterim ki BU HAYATI ikinci kez yaşayan bir insan değilim, bu nedenle herkes gibi DOĞRUnun ne olduğunu bulmaya çalışmak her beynin işi olsa gerektir. Asıl önemli olan ise baştan beri sezinlediğim daha doğrusu hakkınızda düşündüğüm fikrimin ortadan kalkmış olduğudur ki o da: MUHALEFET KÜLTÜRÜNE SAHİP OLMA ANLAŞI idi. Demek ki sonuçta tarafların ortaklaşa ESASA ulaşma amaçlarının varlığı her iki tarafça benimsenmiştir. En azından karşılıklı olarak varsa diğer tarafın düşünce sürecindeki eksikliğin iyiniyetle(alt etme düşüncesi olmaksızın) kaldırılmasına çalışılmasının var olduğu anlaşılmıştır. Bu nedenle kolaylıkla beyan edilemeyecek bir isteği öncelikle siz beyan ettiğiniz için size karşı müteşekkirim. 1-“Bana öyle bir şekil verin ki gerçeği görmemi sağlasın.” Cümlesinde eminim neyi aramış olduğumu anlamak kolaydır. Burada şunu söylemek istiyorum ki genel olarak da zaten bu yazının konusu bu olacaktır. ALINTI: Açıklamalarınızdan yapısalcı bir yaklaşım içinde olduğunuzu düşünmem yanlış mı olur? İşte bu sorudaki YAPISALCI kavramını açıklamanızı şimdiden burada istemekte yarar görmekteyim. Bu konuya en aşağıda yeniden değineceğim. 2- ALINTI: Bence, tanım/tarif yerine tasvir sözcüğünü tercih etmiş olmanız dahi çok önemli. ********** Elbette tanım/tarif yerine bu sözcüğü seçmemizin bir anlamı vardır. Genel olarak şunu söyleyebilirim ki o da: Tasvir ile düşüncenin işleyiş sürecini anlatma, onun adeta bir göz önündeki maketini-modelini yapma amacımız vardır. DİL NE YAPIYOR, İNSANA NASIL BİR TASVİR İMKANI SUNUYOR. (Dil ne yapıyor, insana nasıl bir tasvir etme imkanı sunuyor?) Gibi soruların cevabını aramaktadır beynim. Bu sorunun cevabına ulaşamadığımız sürece de kavram kargaşalarını yaşamak ve anlatılanları sabit bir TASVİRE oturtamamak gibi bir sorunu hep yaşayacağız ve zaten de bu sorun akademik kitaplarımızda varlını göstermektedir. Sürekli göz önümüzde varlığını koruyacak ve düşüncelerimizin her bir parçasını o TASVİRİN-MODELİN içine oturtmayı amaç edinirsek ve bu uygulamayı başarabilirsek düşüncelerimizle neyi anlatmak istediğimizi daha kolaylıkla karşı taraftakininin beynine ulaştırma imkanımız olmaz mı? Sonuç olarak sanırım dilimizdeki daha doğrusu iletişim SİSTEMİMİZDEKİ-TASVİRİMİZDEKİ-MODELİMİZDEKİ bir eksiği görmek zor olmasa gerektir. Öyle bir küçük MAKET oluşturulmalı ki, tüm anlatılmak istenenler bu KALIBA-MODELE otursun.Bu kavrama tahvil edilebilsin. 3-Ardı ardına sorular gelince elbette ki insanda bir MUHALEFET KÜLTÜRÜ oluşmaktadır yani İNSAN SAVUNMA KÜLTÜRÜNÜ beynine bir imkan olarak öne almaktadır ve karşı tarafa bu imkanları derpiş etmektedir, bunları kullanmaktadır. 4-OYUN sözcüğünü hayatımda ilk kez olumlu bir anlamda kullanan ikinci bir insansınız. En zor bir işten oyun oynamak gibi zevk almayı çok kişiye önermiş ve hatta bunu gerçek hayatta önermiş olmama rağmen kişilerin sürekli karşıdakini işlerini elinden alacakları bir rakip olarak görmeleri gibi bir tavırla karşılaştım. Staj hayatım bile bu yüzden bana iyi bir ders oldu. EVET çok büyük bir meseleyi oyun olarak algılarsanız beyin orada SONUNA KADAR HÜRDÜR VE EN GENİŞ İMKANLARIYLA MÜCADELEYE BAŞLAR. 5-ALINTI: İmkan sözcüğünü tercih etmenizi de ilgi çekici buldum. İmkan, özne, determinant, tercüme... bütün bu sözcük seçimleri bana Descartes, Heidegger, Lukacs gibi birçok düşünürün adını çağrıştırdı. Bu nedenle söylediklerinizi yabana atmak için değil de neden söylediğinizi anlama ile ilgilendim.(İşte burda bana şunu diyorsunuz, sizden gelen duyumun beynimde hangi kavrama tahvil olması gerektiğini bilmek istiyorum)******** Doğrusunu isterseniz ve rahatlıkla sizin düşünce deryanıza kendimi teslim ederek ve takdir sizindir diyerek şunu söylemek isterim: Anladığım kadarıyla belirtilen filozofları okuma imkanınızı kullaşmışsınız (hakkınızı kullanmışsınız). Bu tahvilde(beynin göze gelen bir duyumu bir kavrama dönüştürmesi) öngörülerimin-bilgimin-beyindeki imkanlarımın-kültürün-prensiplerin sizin kadar geniş olamayacağı kanaatindeyim. Ya! duygu sömürüsüne tahvil olmaz inşallah. 6-İdeoloji kavramını ne anlamda-hangi tahvilde kullanmış olduğunuzu umarım anlamışımdır. Siyasi bir fikre tahvil etmek gibi bir anlayışım yoktur. Benim amacım yalnızca beyne bir araç-bir imkan kazandırmaktır ki ideoloji saplantıları kimi zaman uyuşturucudur diyen filozoflarımıza da katılmamak imkansızdır. Tarih de öyle diyor zaten, bakılırsa. Elbette insan, insanlık anlayışı önünde bitaraf kalamaz fakat gerçekliğin tarafında yer almak en güzelidir kanaatindeyim. Ve o gerçekliği bulma çalışmaları her beynin görevidir. Ama burada şunu belirtmek isterim ki sanırım başka bir konu da yazmış olduğunuz yazı idi eğer yanlış hatırlıyorsam affediniz, ARKADAŞLAR NEDEN SOYUT DÜŞÜNMÜYORUZ? Şeklinde bir cümleniz vardı. Evet soyut düşünmek bence bu kavramın ne anlama geldiğini tarafınızdan yeni bir konu olarak başlatmanızı sevgiyle öneririm ve emin olun katılacağım. Aristocular yani a priori bilgiler tasvirler-bilgiler-kavramlar insan beyninde doğuştan getirilmiştir derler, diğer grup amprikler yani a posteriori bilgi görüşüne sahip olanlar hayır insan bu imkanları sonradan öğrenerek-tecrübe ederek kazanırlar demektedir. Ben sonrakilere katılmaktayım ki Aristoculardan olsaydım yani doğuştan bu bilgilere sahip olsa idim şu an size düşüncelerimi doğuştan gelen daha kolay anlatabilme imkanımı kullanırdım.(Ama ne yapayım o sihirli değnek beynimde yok). Zaten kendi tasvir imkanımızı oluşturmak gibi bir arayış nereden geliyordur sizce. FAKAT ŞU BİR GERÇEK Kİ BEYİN DIŞ ALEMDEKİ BU SOMUT GERÇEKLERİ BEYNİNDE BİR FİKRE-VASITAYA-KAVRAMA DÖNÜŞTÜRME İMKANINA DOĞUŞTAN SAHİP OLMASA da bunu yapma imkanına sahiptir ve ayrıca kavram oluşturma imkanına sahiptir ki o da yaşayarak edinilir.Bu konuda bir yazı okumuştum onu aktarayım kısaca: İki kişi uzay gemisiyle uzayda yolculuk yaparken gemileri bir gezegende arıza yapar, fakat bu gezegen ay gibidir yani bitkiler alemi yoktur, doğan çocuklarına hiç bir kavramı yani ağacı, kuşu, vs onları öğretemezler.(Çünkü çocuğun beyninde bu kavramları oluşturacak cisimler yoktur) Çünkü çocuk bunları görmüyor ki beyni resmini şıp diye çekip orda saklasın ve sonuçta kavrama-fikre dönüştürsün. Sonuçta dünyaya gelirler ve bu sesleri yani ağaç, kuş gibi sesleri çocuk artık hangi cisimlere, -tabi ordan da beynine resimlerini aldığı için- hangi kavramlara tahvil edeceğini öğrenmiş olur. 7-Yine inşallah sizi anlamışımdır. Kavramların yapısökümü ile ilgilenmek, eğer bir temel model oluşturmak en küçük modeli oluşturmak anlamına geliyorsa ve bu oluşturulan model-tasvir gerçekliği en iyi ifade edebilen model ise size hak veriririm. Ayrıca şunu söyleyim YAPISALCILIK kavramı ŞEKİLCİLİK kavramına tam denk düşebilmekte midir sizce. YAPMAK kavramı nereye ŞEKİL-SOYUT-KAVRAM-FİKİR gibi kavramlar nereye gidiyor. EMİN OLUN BU KONU DA GÜZEL BİR FİKİR SİRKÜLASYONU İSTEYEN BİR KONUDUR Kİ bir YAPIYA-MODELE-ŞEKLE-KAVRAMA-YÜKLEME halihazır bir ihtiyaç duymaktadır. Süreçte ne, nereye denk düşmektedir araştırılmalıdır. 8-Asıl meseleyi gelin birlikte inceleyim…Menfaatçi KURAMIN-MODEL-KAVRAM-TASVİR-SURET-FİKİR-YANİ KOPYANIN tanımını mı eleştiriyorum yoksa bu kuramın ASIL DİLDE MODELLENMİŞ OLAN TANIMININ Türkçe” ye acaba yanlış tercüme edilmiş olabileceğini mi söylemeye çalışıyorum. Eğer doğru tercüme edilmiş ise sözünüz yerindedir yani bu kuramı şiddetle bombalıyorum. 9-ALINTI: Dert, elbette gerçeği aramak olabilir de bunu hangi yöntemle yaptığımız yani gerçeğe ulaşma bakımından hangi yolu seçtiğimiz en az gerçeğin kendisi kadar önemli.*********Bu önermeniz beni anladığınızı göstermektedir yani ortada olan sözcükler ikimizin beyninde de AYNI KAVRAMA TAHVİL OLMUŞTUR. Ve emin olun çok mutlu oldum. Daha öncekilerde düzeltme yapmadan yollamıştım ama burda düzeltme yaparken aklıma bir öneri daha geldi. Avrupalı filozofları inceleyince görüyoruz ki klasik mantık sembolik mantığa geçiş döneminde METODdan ibaret olarak devam etmiştir ki çok uzun bir dönemde böylece Avrupalı öncelikle Metodunu oluşturmuştur. Ayrıca BİLİMSELLİK KAVRAMI DA ZATEN AKLIN KABUL ETTİĞİ METOD-YOL-VASITA değil midir? Yani bu bilimsel metodla elde edilmeyen bilgi, bilgi kabul edilmiyor neredeyse.Biz böyle bir süreç yaşadık mı sizce. 10-YAPISALCILIK VE YAPI kavramlarının TANIMINI istiyorum ki sonra daha iyi anlaşacağımızı umarım. SONUÇ: 9. maddedeki alıntıdaki meseledir derdimiz. BEYNE BİR İMKAN OLARAK GERÇEĞİN TA KENDİSİNİ APAÇIK ORTAK BİLİNCE SUNABİLMEK İÇİN BİR METOD. YANİ BİR ARAÇ GÖREVİ GÖREBİLECEK BİR METOD-MODEL-TASVİR-TEMEL-ESAS-KÖK-SOY….vs vs vs Sevgilerimle inanın anlaşılmak daha güzel…Muhafelet kültüründen kurtulmak ise daha da güzel. Bir Esası bulma uğraşı içine Ortaklaşa girmek ise daha güzel. Saygılarımla | To make sure all the meta description is visible in search results page, Google recommends length of up to 320 characters at the most. This description has exactly 8966 characters. |
| Keywords | Mahmed Akif’in okul kitaplarına bazı mısraları çıkartılarak alınan büyük Çanakkale savaşını tasvir eden manzumesi, İstiklal marşı’ndan önce yazılmış en heyecan verici şiirlerden biridir. Onu tek başına okuyanlar müstakil bir eser zannederler. Hâlbuki bu muhteşem şiir Akif’in muhavere tarzında kaleme aldığı Asım adlı kitabında bulunmaktadır. Müstakil olarak da büyük bir değer taşımakla beraber, parça ile bütün arasında münasebet vardır. Asım, Akif’in babasının öğrencilerinden Köse İmam’ın oğludur. Akif, 1919 yılında yazdığı bu kitabında Asım’ın babası Köse İmam ile konuşur. Kitabın başlıca konusunu Birinci Dünya Savaşı yıllarında Türkiye’nin içinde bulunduğu durum teşkil eder. Halkın içinde yaşayan, çok duygulu ve uyanık bir insan olan Köse İmam mahalleyi ve mahalleliyi yakından tanır. Kitapta mahalle halkı dolayısıyla, o yıllar Türkiye’sinin bütün meseleleri, konuşan şahsızların ağzından bir tiyatro eserinde olduğu kadar canlı bir şekilde tasvir edilmiştir. Büyük bir nazım ve dil ustası olan Akif’in kitabı, muhteva ve üslup bakımından realist bir roman kadar zengindir. Tanımış olduğu insanlar ve hayat manzaraları Köse İmam’ı son derece kötümser etmiştir. Yeni nesil ona çok boş görünür. Kitabın daha başından itibaren “nesl-i hazır”dan şikayet eden Köse İmam, hocasının oğlu Akif’i de şakacı bir dille kınar. Bu vesile ile Akif, Köse İmam’ın ağzından içtimai ve ahlaki değerlere ehemmiyet vermeyen eski ve yeni Türk şairlerini tenkit eder. Safahat’ın diğer ciltlerinde de bu nevi tenkitlere rastlarız. Akif’in bu kitabına Asım adını vermesi, onu memleketi kurtaracak neslin bir temsilcisi olarak görmesindendir. Memleketin durumundan kötümserliğe düşen Köse İmam’a Akif, imamlı, azimli, hareketli bir genç olan Asım’ı gösterir. Bu münasebetle aralarında şöyle bir konuşma olur: ---Şimdi, oğlum, kızacaksın ya, fakat boş ne desen; Bu rezalet beni me’yus ediyor atiden. Hale baktıkça adam kahroluyor, elde değil; Bizi kim kurtaracak, var mı ki bir başka nesil? ---Asım’ın nesli, hocam, ---Nerede? ---Hayır, haksızsın? Galiba oğlana pek fazla bugünler hırsın? ---Asım’ın nesli.. diyorsun. Ne uzun boylu hayal! ---Asım’ın nesline münkad olacak istikbal. Sana vicdanımı açtım okudum, dinlesene: Söyleten başkasıdır, bakma hocam söyleyene. Akif’in böyle gelecekten emin konuşmasına pek inanmayan Köse İmam: ---Güzel ama, ne faziletleri var evladım? diye sorar. Akif bu soruya şöyle cevap verir: ---Ne fazilet mi? Çocuklar koşuyor, aç çıplak, Cepheden cepheye arslan gibi hiç durmayarak. Yine vardır bir ölüm korkusu arslanda bile; Yüz göz olmuş bu çocuklar ölümün şahsıyla! Bundan sonra da: Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi? diye başlayarak, Çanakkale’de, Asım’ın neslinin düşmana karşı nasıl savaştığını tasvir eder. Burada ton tamamıyla değişir ve sohbetin yerini heyecanlı bir destan havası alır. Çanakkale savaşını tasvir eden parça ve umumiyetle kitabın bütünü Türk matbuatında derin akisler yaratır. Hayatta ve edebiyatta bakış tarzı Akif’inkinden çok farklı olan Cenap Şahabettin, Asım dolayısıyla yazdığı makalede Akif’in yalnız asrımızın değil, hatta tarihimizin en büyük şairi olarak gösterir. Çanakkale savaşı üzerinde pek çok yazı yazılmıştır. Bunlardan bazılarında savaş askeri bakımından ayrıntılı olarak kuru bir üslupla tasvir olunur. Edebi bir Maskat taşıyanlarda Akif’in şiirinin uyandırdığı heyecanı hissetmeyiz. Bir vaka’nın kendisi ile onun anlatılışı birbirinden ayrı şeylerdir. Sanatta önemli olan konudan çok anlatış tarzıdır. Fakat şunu da unutmamak gerekir ki, sanat eseri konunun manasını çok daha kuvvetli bir şekilde ortaya koyar. Sanatta önemli olan konudan çok anlatış tarzıdır. Fakat şunu da unutmamak gerekir ki, sanat eseri konunun manasını çok daha kuvvetli bir şekilde ortaya koyar. Sanat eserinde duygu, vakıayı aydınlatan bir ışık vazifesini görür. Üslup o ışığı yansıtan bir vasıtadır. Akif, şiirinde Çanakkale savaşını geniş bir “tablo” şeklinde ele alır. Burada gerçekten “resim sanatına has” göze hitap eden unsurlar önemli bir yer tutar. Biz şiiri okurken adeta savaş tablosunu, daha doğrusu bir savaş filmini seyreder gibi oluruz. Zira burada sadece tablolarda olduğu gibi “statik bir manzara” değil, film sanatına has bir “hareketlilik” söz konusudur. Şair bu “hareketlilik” i mısraların arka arkaya sıralanışından faydalanarak temin eder. Film şeridinde olduğu gibi her mısra, vaka’nın ayrı bir görüntüsünü verir. Öteden saikalar parçalıyor afakı: Beriden zelzeleler kaldırıyor a’makı… mısralarıyla başlayan kısımda bu teknik açıkça görülür. Akif’ten önce Cenab Şahabettin “Elhan-ı Şita” adlı şiirinde mısraların arka arkaya sıralanışını bir hareket vasıtası olarak kullanmıştır. Cenab’ın Akif’i beğenmesinde bu “teknik başarı”nın da rolü olduğunu sanıyorum. Akif şiirlerini toplayan kitapların bütününe Safahat adını vermiştir. Bu bize onun şiirlerini tiyatro veya sinemada olduğu gibi, “safahat” kelimesinin de belirttiği üzere, “değişen sahneler” olarak ele aldığını gösterir. Stendhal, romanı bir cadde üzerinde gezdirilen aynaya benzetir. Safahat’ı bütün olarak okuyanlar bu intibaı alırlar. Yalnız Çanakkale manzumesinde değil, Akif’in bütün şiirlerinde bir hareketlilik vardır. Akif, hayatı Fikret veya Cenab gibi pencereden seyretmez, sokak sokak dolaşır. O yerinde durmaktan hoşlanmayan, her şeyi görmek, incelemek isteyen bir mizaca sahiptir. Safahat’ta onun bu mizacını gösteren pek çok örnek vardır. Akif’in şiirlerinde duygular, düşünceler, hayaller, şiir boyunca durmadan değişir. Bu bakış ve yapı tarzı onun şiirlerine bir “zenginlik” verir. Çanakkale şiirinde her mısraın bir unsuru ihtiva edişi ona bir zenginlik kazandırır. Bunlardan büyük bir kısmı, “müşahhas”tır. Akif’in şiirlerinde “müşahhas”, “hareketlilik” kadar önemlidir. Savaşı tasvir eden kısımda Akif: O ne müdhiş tipidir: savrulur enkaz-ı beşer… demekle yetinmez. Kafa, göz gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak mısraı ile savrulan “enkaz-ı beşer”i bir bir sayar. Gerçekçiliğin özelliklerinden biri, “müşahhas ayrıntı zenginliği”dir. Çanakkale manzumesinde olduğu gibi Akif’in diğer şiirlerinde de bu “müşahhas ayrıntı zenginliği”ni görürüz. Resim ve filimde de önemli olan bu değimlidir? Varlık, “mücerret” değil, “müşahhas”tır. Sanat eserlerinde hayat, iyi seçilmiş “müşahhas ayrıntılar” vasıtasıyla kurulur. Çanakkale manzumesi, “hareketli bir tablo” veya bir film manzarasını andırmakla beraber, Akif şiirine kendi duygularını da karıştırır. Çanakkale savaşı korkunç bir savaştır. Bu savaş karşısında insan soğukkanlılığını muhafaza edemez. Zaten şairin vazifesi alim gibi soğuk kanlı olmak değil, vakıalar karşısında duygularını okuyucusuna aktarmaktır. Çanakkale savaşı insanlık için bir yüz karasıdır. Onu çıkaran Avrupalı vücuda getirdiği “maddi medeniyet” bakımından “ileri” olmakla beraber, “manevi değerler” bakımından aşağılık bir varlıktır. Şiirin birinci kısmında Akif, Çanakkale’ye hücum eden Avrupalıları tasvir eder ve onlara karşı duyduğu hissi belirtir. Türkler Tanzimat’tan beri Avrupalıya “müsbet” bir gözle bakmışlardır. Avrupalı demek “medeni” demektir. Hâlbuki Avrupalı aslında “vahşi”dir. Medeniyet onun yüzünde ince bir maskeden ibarettir. Nerde—gösterdiği vahşetle, “bu bir Avrupalı” Dedirir---yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp mahbesi yahut kafesi! mısraları ve onları takip edenler, Avrupalının saldırgan yönünü ortaya koyar. Türkiye’ye hücum edenler sadece Avrupalılar değildir. Avrupalı, sömürgelerden getirdiği askerleri de bu savaşa sürüklemiştir. Akif bu kalabalığı dikkati çekici ayrıntı ve benzetmelerle tasvir eder: Eski dünya, Yeni dünya, bütün akvam-ı beşer Kanıyor kum gibi, tufan gibi, mahşer mahşer. Yedi iklimi cihanın duruyor karşısında, Ostralya’yla beraber bakıyorsun: Kanada! Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk; Sade bir hadise var ortada: Vahşetler denk. Kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne bela… Hani, taüna da züldür bu rezil istila! Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-ı asil, Ne kadar gözdesi mevcud ise hakkiyle sefil mısraların da alaylı bir hiddet vardır. Kafiye olarak kullanıldıkları için daha da dikkati çeken ve birbirine zıt mana taşıyan “asil” ve “sefil” kelimeleri, Avrupalının dış görünüşü ile iç yüzünü ortaya koyar. Döktü karnındaki esrarı hayâsızcasına Maske yırtılmasa hala bize afetti o yüz. mısraları da hiddetli bir ton taşımakla beraber, Avrupa medeniyetinin aldatıcı, korkunç hüviyetini belirtir. İcat etmiş olduğu yıkıcı ve öldürücü vasıtlar Avrupalının ne kadar “mel’un” bir ruha sahip olduğunun açık delilidir. Akif, şiirinin ikinci kısmında Avrupalıların savaşta kullandıkları vasıtaların şiddet ve tesirini tasvir eder. Bunlardan her biri yüzlerce cana kıyar. Ölüm indirmede gökler, ölü püskürtmede yer; … Yıldırım yaylımı tufanlar, alevden seller. mısraları bu aletlerin dünyayı nasıl bir cehenneme çevirdiğini kuvvetle ifade eder. “Medeni Avrupalı”nın gayesi bu cehennem ateşinde Türk milletini ve İslamiyet’i yok etmektir. Fakat Avrupalının unuttuğu bir gerçek vardır: İman! Tanrı’nın insanda tecellisi olan ruh, maddeden üstündür. Onu, ne kadar şiddetli olursa olsun, hiçbir maddi güç yok edemez. Akif, şiirinin ikinci bölümünde bu hakikati ortaya koyar: Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından; Alınır kal’a mı göğsündeki kat kat iman? Hangi kuvvet, onu, hâşâ edecek kahrına ram? Çünkü tesisi-i ilahi o metin istihkâm Çanakkale savaşında karşılaşan, birbirine tamamıyla zıt iki kuvvet, madde ile ruh, iki hayat görüşü ve iki medeniyettir. Sözde, “medeni” olan Avrupa, maddi gücüne güvenerek, dünyayı cehenneme çevirmiş, insandaki irade gücünü, Tanrı’yı, hak ve hakikati unutmuştur. Akif, bu düşüncesini “İstiklal marşı”nda da tekrarlar: Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler, Beşerin azmini tevkif edemez sun’-ı beşer. İnsan iradesine inanç Akif’te çok kuvvetlidir ve bu inanç kaynağını İslamiyet’ten alır. İslamiyet’e göre Tanrı, yarattığı kâinattan çok üstündür. Kaynağını Tanrı’dan alan insan ruhu ise vücut gibi fani değil, ebedidir. Bir Müslüman bundan dolayı ölümden korkmaz. Asırlarca önce Yunus Emre, bu hakikati bir kılıç gibi yalın olan şu mısra ile ifade etmiştir: Ölmekten ne korkarsın, korkma ebedi varsın! Akif, insanın gücünü, Tanrı ile olan münasebetini Safahat’ın birinci cildinde bulunan “insan” başlıklı şiirinde geniş, ihtişamlı mısralarla anlatmıştır. Akif’in bütün şiirlerinin arkasında bu insan görüşü vardır. Savaşta düşmanı yenmek için ölümü göze almak lazımdır. Bir Müslüman için ölüm, yok olmak değil, Tanrı’ya kavuşmaktır. Bu inanç, Türk kültüründe Mevlana ve Yunus Emre’den bugüne kadar gelir. İnsanlık tarihinde Türkler kadar ölümü hiçe sayan bir millet yoktur. İslamiyet Türklerdeki bu anlaşılması güç ruh haline derin bir mana vermiştir. Ya devlet başa, ya kuzgun leşe Türk atasözü Türkün hayat ve ölüm karşısında aldığı tavrı, veciz bir şekilde ifade eder. Devlet kelimesine ister ferdi saadet ve başarı, ister bir toplum olarak hür ve müstakil olarak yaşama manası verilsin, bu atasözü Türklerin hayatta, ölümü aşan kutsal bir değere inandıklarını gösterir. O değere sahip olamazsa Türk için yaşamanın bir manası yoktur. İslamiyet’ten önce Orhun harfleriyle yazılı mezar taşlarında, ölenlerin “erlik erdemi için” savaşları belirtilir. “Erlik erdemi” sözünü, bugünkü dile “insanlık şerefi” diye çevirebiliriz. Devlet, milliyet, hürriyet, istiklal, hak, adalet gibi kutsal değerler uğruna ölenler cemiyet tarafından daima yüceltilmişlerdir. Akif de şiirin son kısmında ulvi değerler uğruna ölen Mehmetçik’i yüceltir: Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! mısraı ile başlayan parça 30 mısra sürmekle beraber, tek bir cümle gibidir. Bu cümleye, baştan sona kadar “hayranlık” ve “yüceltme” duygusu hâkimdir. Ulvi değerler uğruna ölme meydan okuması ve şahadeti, mütevazı bir asker olan Mehmetçik’i efsanevi bir kahraman haline getirir. Mehmet Akif burada “yaralanmış tertemiz alnından, uzanmış yatan” Mehmetçik’i yere, göğe sığdıramaz. Bütün yıldızlar âlemini onun “açık türbe”sinin üstüne “tavan” yapmak ister. Fakat yine de ona karşı duyduğu kutsal saygıyı gösterebildiğine inanmaz. Ölüm, din tarih, tabiat ve yücelik duygusu, Akif’e en lirik mısraları söyletir. Mehmetçik, bu ulvi değerlerin hepsini kendisinde toplayan ve ebedileştiren bir mihrak olur: “Bu taşındır” diyerek Kâbe’yi diksen başına; Ruhumun vahyini duysan da geçirsem taşına; Sonra gök kubbeyi alsam da rida namıyle, Kanayan lahdine çeksem bütün ecramiyle; Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan, Yedi kandilli Süreyya’yı uzatsam oradan; Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına, Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem; Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem; Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana… Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana. Çanakkale şiirini okurken insan, duyduğu heyecanla Akif’in sanatını vücuda getiren maddi unsurları fark etmez. Unutmamak lazımdır ki, bütün sanatlar gibi şiir de, kendine has teknik vasıtalara dayanır. Şair bu vasıtaları ustalıkla kullanmak suretiyle, okuyucudan istediği duyguları uyandırır. Akif’in vezin, kafiye ve dile nasıl hâkim olduğuna daha önce işaret etmiştik. Ulvi duyguları ifade eden son parça daha başka unsurları ihtiva ettiği için, kısaca onlar üzerinde de durmak istiyoruz. Burada ses bakımından birbirine benzer veya yakın kelimelerin tekrarlanmasıyla, ifadeye kuvvet verdiği görülür. Bu kısımda birinci beyt “asker-değer”, sonuncu beyt “makber-peygamber” kafiyeleriyle sona erer. Bu kafiyelerin, muhtevada anlatılan teme uygun olmaları dikkati çekicidir. Akif, parçanın ana kelimelerini kafiye olarak kullanmak suretiyle anların manalarını ayrı bir güç katmıştır. Mısra içlerinde onların sesine benzeyen veya yaklaşan daha birçok kelime vardır: “Bedr, kadar, dar, edvar, eder, mor, türbedar, asar, ufuklar…” Kafiyelerde kullanılan “tavan, oradan, kan, yan, hayran, hüsran” kelimeleri de, mısra içlerine benzer sesleri ihtiva eden kelimelerle desteklenir: “al(ı)n, arslan, şan kaynayan.” “Bu taşındır” diyerek Kâbe’yi diksem başına mısraından sonra gelem ve tek bir cümle teşkil eden on iki mısrada, yapı bakımından birbirine benzeyen ve paralel mısralar kurulmasına sebep olan: “diksem, duysam, geçirsem, alsam, çeksem, çatsam, uzatsam, getirsem, bekletsem, etsem, sarsam” kelimeleri de manaya refakat eden bir ahenk vücuda getirir. Son parçada aralıklı olarak tekrarlanan “sen ki” kelimesi de heyecan ifadesi eden bir hitabet vasıtasıdır: Sen ki son ehl’i salıbin kırarak savletini, Şarkın en sevgilisi sultanı Selahaddin’i Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran.. mısralarında (s) aliterasyonu barizdir. Onlardan sonra gelen mısralarda geçen kelimelerin (s) ünsüzleri de dikkati çekicidir. Fonetik cihazlarıyla yapılacak inceleme, Akif’in şiirinde, ahenge mana kadar önem verdiğini daha kesin olarak ortaya koyabilir. Sadeliği seven Akif, şiirlerinde, Servet’i fünuncuların düşkün oldukları sanatkârane sıfat ve benzetmelerden hoşlanmamakla beraber, Çanakkale’de ölen Mehmetçik’e türbe yaparken, az da olsa bunları kullanmaktan kendini alamamıştır. Gök kubbe-rida, mor bulutlar-tavan, yedi kandilli Süreyya-avize, mehtab-türbedar, tüllenen magrib-sargı arasında kurulan münasebetler muhtevaya uygun, yücelik duygusunu ifade eden benzetmelerdir. Akif’in burada geniş şiir cümlesini kullanması da dikkati çekicidir. Bu suretle o, Mehmetçik’in türbesini vücuda getiren tarih, tabiat, din gibi unsurlara ihtişamlı bir bütünlük verir. Çanakkale manzumesinde Akif, Çanakkale savaşına derin bir mana vermiş, Avrupa’nın insanı yok eden maddi medeniyeti karşısında Mehmetçik’te tecelli eden Türk-İslam ruhunun yüceliğini ortaya koymuştur. Onun bu manayı ifade edişinde, sanat gücünün büyük rolü vardır. Alelade bir dille bu mana kadar ihtişamlı bir şekilde anlatılamaz. | We did not expect meta keywords to be used. It's a worrying sign more than anything, really, as websites with meta keywords often tend to be spammy. |
| Load time | 0.1124 seconds on average | Website load speed is pretty fast. |
| Total links on homepage | We found 1 links | Honestly, this is a strange amount of links for a homepage. |
| Page HTML size | 42.3KB | Load speed (and overall responsiveness) is such an important factor for both search engines and user experience, would you not agree? With that in mind, this is a very good result. |
| Website server | Server appears to be online. The IP address for the server is 193.238.27.36. | It's unfortunate, but despite our best attempts, we failed to gather enough data to provide a meaningful insight at this time. |
What, all that information was not enough? You want... more? Right, then. You asked for it.
Similarly to how a hard drive or a modern SSD device holds your files, a server holds all the files the website needs to operate. To load a webpage, your browser needs to contact the said server and request files - strings of code that make up the website into what it is, including images, text and database entries. Each physical server has a unique IP address that is used by the browser to contact it.
Let's see what technical information we've managed to gather:
| Header in detail |
|---|
HTTP/1.1 200 OK Date: Fri, 29 Dec 2017 05:46:03 GMT Server: Apache X-wm-1: 84c21ea63b683f6bdb30b0c3d2853a88 Cache-Control: no-cache, must-revalidate, s-maxage=0, max-age=0 Vary: User-Agent,Accept-Encoding Content-Type: text/html; charset=ISO-8859-9 X-Varnish: 120756947 Age: 0 Via: 1.1 varnish-v4 X-wm-VIP: 193.238.27.36 Accept-Ranges: bytes Transfer-Encoding: chunked Connection: keep-alive |
A good domain address is usually one that is easy to spell, resulting in the smallest amount of mistypes possible. Still, such a thing inevitably happens. Here is a list with the most frequent 1757 mistypes, associated with feneryoumadem.tr.gg:
If you are curious about what TLD extensions could also match the domain name of feneryoumadem.tr.gg well, we have prepared an extensive list for you to look through:
We are glad you have finished this report. Hopefully, you found what you were looking for. In case you need more information to compare, here is a list of some other detailed overviews we have prepared: